ഇന്നെന്തോ ഒരു തോന്നല്... അങ്ങനെ ഒരുപാട് വര്ഷങ്ങള്ക്കുശേഷം ഞാന് ഇന്നു ടീച്ചറെ വിളിച്ചൂ... പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവില്ല ആ നിമിഷമനുഭവിച്ച ഒരു സന്തോഷം... എന്നോ അവസാനിച്ച പ്രിയപ്പെട്ട ആ ഒരു സ്കൂള്ലൈഫ് ഒരു നിമിഷം തിരികെ വന്നപോലെ തോന്നി... ഒപ്പം അന്ന് കണ്ടുമറന്ന പലമുഖങ്ങളും വീണ്ടും മനസ്സിലോടിയെത്തി... ആ യൂണിഫോം... ആ ക്ലാസ്സ്റൂം... ഒരുകാലത്തെ എന്റെ ക്ലാസ്സ്മേറ്റ്സ്... ടീച്ചേര്സ്... അവിടെ ഞാന് മനസ്സോടു ചേര്ത്തുവച്ച നല്ല സൗഹൃദങ്ങള്... അങ്ങനെ എല്ലാം ഒരിക്കല്ക്കൂടി അരികില് വന്നപോലെ...
നീണ്ട ആ സ്നേഹസംഭാഷണം അവസാനിച്ചപ്പോള് ഞാന് എന്നോടുതന്നെ ചോദിച്ചൂ... "എവിടെയായിരുന്നു നീ ഇത്രയും കാലം??? നിന്റെ ആ സ്കൂള്ഡയ്സ്... ടീച്ചേര്സ്... ഫ്രണ്ട്സ്... അങ്ങനെ എല്ലാം ഒരിക്കല്ക്കൂടി ഓര്ക്കാന് നിനക്ക് ഇത്രയും വര്ഷങ്ങള് വേണ്ടി വന്നോ???"... എന്തോ തിരക്കിട്ട ഒരു യാത്രയിലായിരുന്നു ഞാന് ഇതുവരെ... അതിനിടയില് മറ്റൊന്നും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല... ആരെയും ഒട്ടും അന്വേഷിച്ചിലെന്നതാ സത്യം... ഒടുവില് ഇന്ന് ഇപ്പോഴാ എല്ലാം ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നത്... ഇന്നിവിടെവരെയെത്തിയ വഴികളിലേക്ക്...
അന്നോരിക്കല് ജീവിതത്തിലെ യാഥാര്ത്യങ്ങളെ അടുത്തറിയാന് തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് അതുവരെ ജീവിച്ചിരുന്നത് ഒരു സ്വപ്നലോകത്താണെന്ന് ഞാന് തിരിച്ചറിയുന്നത്... പിന്നെ അധികം വയ്യ്കാതെ തന്നെ ആ ലോകത്തോടും, നടക്കാത്ത എന്റെ ഒത്തിരി സ്വപ്നങ്ങളോടും എനിക്ക് തീര്ത്തും ഗുഡ്ബൈ പറയേണ്ടിവന്നു... ഇനി അവിടേക്ക് ഒരു തിരിച്ചുപോക്കില്ല എന്ന് തീരുമാനിച്ചതോടെ, അന്നവിടെ എന്റെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നവരോടും, അന്നെന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്ക്ക് നിറം പകര്ന്നവരോടും ഞാന് യാത്ര പറഞ്ഞൂ... എന്നെനേക്കുമായി...
പിന്നീടവിടന്ന് അങ്ങനെ ഒരു കാലഘട്ടത്തെ തന്നെ കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു... ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല് ഒരുതരം ഒളിച്ചോട്ടം തന്നെ... എല്ലാവരില്ന്നിനും, എല്ലാത്തില്നിന്നും... ഒരുപക്ഷെ അതുകൊണ്ടാകാം ഇതുവരെ ആരെയും അന്വേഷിക്കാതിരുന്നതും, ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ടവരെപോലും വീണ്ടും കാണാതിരുന്നതും... അങ്ങനെ അങ്ങനെ ഒന്നും അറിയാതെയും പറയാതെയും ഞാന് എല്ലാവരില്നിന്നും ഒരുപാട് അകന്നു... ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കില് മരവിച്ച മോഹങ്ങളുമായി ഞാന് ഇന്ന് നരകിച്ചു ജീവിക്കേണ്ടിവന്നേനെ...
ഇന്ന് വര്ഷങ്ങള് ഒരുപാട് പിന്നിട്ടുവെങ്കിലും ഇപ്പോ എന്തോ ഒരു വലാത്ത നഷ്ടബോധം തോന്നുന്നു... അതെന്തിനാണെന്നോ, എന്തുകൊണ്ടാണെന്നോ എനിക്കറിയില്ല... ഒരു പക്ഷെ അകാലത്തില് ഒരുപിടി നല്ല സൗഹൃദങ്ങള് എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്ന ഒരു തോന്നലാകാം... കാരണം കാലം പിന്നിട്ടപ്പോള് അന്നരികിലുണ്ടായിരുന്നതെല്ലാം ഇന്നോരുപാട് അകലെയായി, മാത്രമല്ല എല്ലാം ഒരുപാട് മാറിയിരിക്കുന്നു... പഴയ ഫ്രണ്ട്സില് ചിലരെ orkut ലൂടെയും മറ്റും വീണ്ടും കാണുമ്പോള്, ഒരു ഞെട്ടലോടെയാണെങ്കിലും ഞാന് തിരിച്ചറിയുന്നു കാലം ഓരോരുത്തരിലും വരുത്തിയ ഓരോ മാറ്റങ്ങള്... ചിലപ്പോ എന്നിലും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടാകാം...
പിന്നീടവിടന്ന് അങ്ങനെ ഒരു കാലഘട്ടത്തെ തന്നെ കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു... ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല് ഒരുതരം ഒളിച്ചോട്ടം തന്നെ... എല്ലാവരില്ന്നിനും, എല്ലാത്തില്നിന്നും... ഒരുപക്ഷെ അതുകൊണ്ടാകാം ഇതുവരെ ആരെയും അന്വേഷിക്കാതിരുന്നതും, ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ടവരെപോലും വീണ്ടും കാണാതിരുന്നതും... അങ്ങനെ അങ്ങനെ ഒന്നും അറിയാതെയും പറയാതെയും ഞാന് എല്ലാവരില്നിന്നും ഒരുപാട് അകന്നു... ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കില് മരവിച്ച മോഹങ്ങളുമായി ഞാന് ഇന്ന് നരകിച്ചു ജീവിക്കേണ്ടിവന്നേനെ...
ഇന്ന് വര്ഷങ്ങള് ഒരുപാട് പിന്നിട്ടുവെങ്കിലും ഇപ്പോ എന്തോ ഒരു വലാത്ത നഷ്ടബോധം തോന്നുന്നു... അതെന്തിനാണെന്നോ, എന്തുകൊണ്ടാണെന്നോ എനിക്കറിയില്ല... ഒരു പക്ഷെ അകാലത്തില് ഒരുപിടി നല്ല സൗഹൃദങ്ങള് എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്ന ഒരു തോന്നലാകാം... കാരണം കാലം പിന്നിട്ടപ്പോള് അന്നരികിലുണ്ടായിരുന്നതെല്ലാം ഇന്നോരുപാട് അകലെയായി, മാത്രമല്ല എല്ലാം ഒരുപാട് മാറിയിരിക്കുന്നു... പഴയ ഫ്രണ്ട്സില് ചിലരെ orkut ലൂടെയും മറ്റും വീണ്ടും കാണുമ്പോള്, ഒരു ഞെട്ടലോടെയാണെങ്കിലും ഞാന് തിരിച്ചറിയുന്നു കാലം ഓരോരുത്തരിലും വരുത്തിയ ഓരോ മാറ്റങ്ങള്... ചിലപ്പോ എന്നിലും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടാകാം...
എന്തോക്കെയായിരുന്നാലും എന്നോ എപ്പോഴോ അകന്നുപോയതെല്ലാം വര്ഷങ്ങള്ക്കുശേഷം മാറ്റങ്ങളാല് മറ്റൊരു രൂപത്തിലാണെങ്കില് കൂടി, അരികില് വരുമ്പോള് തമ്മില് തിരിച്ചറിയുന്ന ആ ഒരു നിമിഷം സുന്ദരമല്ലേ... മറ്റെന്തിനെക്കാളും... Surely that is one of the Beautiful Moment of life....