ഇന്ന് വാര്ഷികമാണ്... ഈ മരുഭൂമിയിലേക്ക് ഒത്തിരി സ്വപ്നങ്ങളുമായ് ഞാന് പറന്നിറങ്ങിയ ദിവസം... അങ്ങനെ ഒട്ടകങ്ങളുടെയും ഈന്തപ്പനകളുടെയും സ്വന്തം നാട്ടില് ഞാന് വീണ്ടുമൊരു വര്ഷംകൂടി പിന്നിടുന്നു...
എന്നും ഒരേ ടൈം ടേബിള് ഫോളോ ചെയ്യുന്ന ഈ ലൈഫിനോട് എനിക്ക് എന്തോ ഒരു വെറുപ്പ് തോന്നാന് തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്... അമ്മ പറയാറുള്ളപോലെ ഞാന് ഇപ്പോ ഒരു കുഴിമടിയനായി മാറിയിട്ടുണ്ടോ? എന്നൊരു സംശയവും ഇല്ലാതില്ല... കാരണം ഈയിടെയായി പലപ്പോഴും പിക് ചെയ്യാന് വരുന്ന കാറിന്റെ ഹോണ് ആയിട്ടുണ്ട് എന്റെ ഉണര്ത്തുപാട്ട്...
ഈ എണ്ണ പാടങ്ങളുടെ നടുവില് ഇരുപതും, മുപ്പതും വര്ഷങ്ങള് ജീവിച്ച പ്രവാസികളെ സമ്മതിക്കണം... എന്നും ഒരേ ടൈമില് എഴുനേല്ക്കുന്നു... ഒരേ വാഹനം... ഒരേ വഴികള്... ഒരേ മുഖങ്ങള്... ഒരേ ജോബ്... "ഹോ" എനിക്ക് മതിയായി... സ്വന്തം നാടിന്റെയും വീടിന്റെയും വിലയറിയുന്നത് ശരിക്കും ഇപ്പോഴാ... ഹരിതാഭമായ നമ്മുടെ നാടുതന്നാ ഏറ്റവും സുന്ദരം... പക്ഷെ അതുതിരിച്ചറിയണമെങ്കില് ഇവിടെ വരണം...
എന്തായാലും ഇവിടെ വന്ന ശേഷം ആ ഒരു സത്യം ഞാന് അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞു... "Gods Own Country" അത് നമ്മുടെ കൊച്ചു കേരളം തന്നാണെ... അതിനിനി ആരൊക്കെ എന്തൊക്കെ പോരായ്മകള് പറഞ്ഞാലും അത് അതുതനാ.....