“ഓര്‍ക്കുട്ട്”... അതുവരെ
കേള്‍കാത്ത ഒരു പേരുപോലെ തന്നെ അതുവരെ കാണാത ഒരു ലോകമായിരുന്നു അത്...
പഠിപ്പൊക്കെ കഴിഞ്ഞ്
പണിയൊന്നും ആകാതെ നടക്കുന്ന സമയത്ത് കടയില്‍ അച്ഛനെ സഹായിക്കലായിരുന്നു പണി... അതൊരു
പണിയായിരുന്നില്ല നേരം പോക്കായിരുന്നു... അന്നൊരു ദിവസം കടയില്‍ പുതിയതായി വന്ന വനിത
മറിച്ച് നോക്കുമ്പോ അതില്‍ അവസാന ഭാഗത്തായി “ഓര്‍ക്കുട്ട്” എന്നൊരു ട്ടോപ്പിക്ക്
കണ്ടൂ... അവിടെ അതില്‍ വായിച്ചാണ് ഞാനാദ്യമായി “ഓര്‍ക്കുട്ട്” എന്നൊരു സംഭവത്തെക്കുറിച്ചറിഞ്ഞത്...
അത് എന്താണ്, എന്തിനാണ്,
എങ്ങനെയാണ് എന്നൊക്കെ അറിഞ്ഞപ്പോ അതിനോട് തോന്നിയ ഒരു താല്പര്യത്താല്‍ അന്നുതന്നെ വനിതയിലെ
ആ പേജില്‍നിന്നും ഓര്‍ക്കുട്ടിന്‍റെ സ്പെല്ലിംഗ് നോക്കി ഗൂഗിള്‍ സെര്ച്ച് ചെയ്ത ആ
നിമിഷം ഞാന്‍ ഇന്നും ഓര്‍ക്കുന്നു...
അവിടെ ഇളം നീല നിറത്തില്‍
എനിക്ക് മുന്നില്‍ തെളിഞ്ഞൊരു ജാലകം... അതില്‍ പിങ്ക് നിറത്തില്‍ “orkut”
എന്നെഴുതിയിരിക്കുന്നു... ആവശ്യമായ വിവരങ്ങള്‍ നല്‍കിയപ്പോ തുറന്ന ആ
ജാലകത്തിലൂടെ കയറിച്ചെന്നത് അതേ നീല നിറം നിറഞ്ഞ ഒരു ലോകത്തിലേക്കായിരുന്നു... ആദ്യമായി
കാണുന്ന വ്യത്യസ്തമായ ഒരു പേജ്... അതും എനിക്കുവേണ്ടി ആരോ ഒരുക്കിയ പോലെ എന്റെ പേര്
ചേര്‍ത്ത് വെല്‍ക്കം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നില്‍ക്കുന്നു...
ഫ്രണ്ട്സ്, റീസെന്‍റ് വിസിറ്റെര്‍ഴ്സ്,
സ്ക്രാപ്പ്, സ്ക്രാപ്പ് ബുക്ക്‌, ഫാന്‍സ്‌, മെസ്സേജസ്, കമ്യുണിറ്റി... അങ്ങനെ
പലതും എന്താനും എങ്ങയാനും പഠിക്കേണ്ടതായി ഉണ്ടായിരുന്നു അവിടെ... ആ ഇരുപ്പില്‍ ഞാനെന്‍റെ
പ്രൊഫൈല്‍ എന്‍റെതായ രീതിയില്‍ ഒന്ന് ഒരുക്കിയെടുത്തു... സമയം പോകുന്നത് വളരെ
വേഗത്തിലാണ് എന്ന് ആദ്യമായി തോന്നിയത് അന്നാണ്... ഓര്‍ക്കുട്ടില്‍ ചിലവഴിച്ച ആ നിമിഷങ്ങളില്‍...
അവിടെ സെര്ച്ച്
ഒപ്ഷനില്‍ അന്ന് വെറുതെ ഒന്ന് ട്രൈ ചെയ്തതിലൂടെ ആ പേരില്‍ എനിക്ക് എന്റെ പഴയ ഒരു സുഹൃത്തിനെ
കണ്ടെത്താന്നായി... അവനിലൂടെ മറ്റൊരു സുഹൃത്തിനെയും... അങ്ങനെ അങ്ങനെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുശേഷം
പഴയ മിത്രങ്ങളെ കാണാനും വിശേഷങ്ങള്‍ അറിയാനും വഴിയൊരുക്കിയ ഓര്‍ക്കുട്ട് എനിക്കും ഏറെ
പ്രിയപ്പെട്ട ഒന്നായിമാറി... ഓരോരുത്തരേം കണ്ടെത്തിയ നിമിഷങ്ങളില്‍ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ അതിയായ
സന്തോഷത്തില്‍ മനസ്സ് പറഞ്ഞു “ഓര്‍ക്കുട്ട് കൊള്ളാലോ... അടിപൊളി..”
പിന്നെ ഓര്‍മ്മയില്‍
നിന്നും ഓര്‍ത്തെടുത്ത് പഴയ സുഹൃത്തുക്കളുടെയും സഹാപാഠികളുടെയും പേരുകള്‍ സെര്ച്ച് ചെയ്തു... ചിലരെ കിട്ടി... ചിലരെ കാണാതായപ്പൊ ഒരു നിരാശ തോന്നി... പിന്നെ കൂടെ പഠിച്ചതും
അറിയാവുന്നതുമായ സകല പെണ്‍പിള്ളേരേം സെര്ച്ച് ചെയ്തുനോക്കി...;-) രക്ഷയില്ലാ...
ആരും ഇല്ല... അവളും... :-(
പിന്നീടുള്ള പകലുകളില്‍
അധിക സമയവും ഓര്‍ക്കുട്ടില്‍ തന്നെയായിരുന്നു... അതിലൂടെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും പുതിയതായി
പലരെയും പരിചയപ്പെട്ടു... അങ്ങനെ ഓര്‍ക്കുട്ട് ഫ്രണ്ട്സ് എന്നൊരുകൂട്ടം ഫ്രണ്ട്സ്
തന്നെ ഉണ്ടായി... എല്ലാം എവിടെയൊക്കെയോ ഉള്ളവര്‍... അവരില്‍ ചിലരെല്ലാം ഫോണില്‍ വിളിച്ച്
സംസാരിച്ചിടുണ്ട്... ചിലരെ നേരിട്ട് കാണാന്‍ സാധിച്ചു... എന്തായാലും ഒരു കാര്യമുള്ള
കാര്യമല്ലായിരുന്നു എങ്കിലും ഞാന്‍ അതിലൂടെ വളരെ ബിസിയായിരുന്നു...
രാത്രിയില്‍ എന്തോക്കെ
അവിടെ സംഭവിച്ചുകാണും... ആരായിരിക്കും ഒരു സര്‍പ്രൈസ് തന്നുകൊണ്ട് ഫ്രണ്ട്
റിക്വസ്റ്റ് അയച്ചിട്ടുണ്ടാവുക... ഞാന്‍ അയച്ച റിക്വസ്റ്റുകള്‍ ആരെങ്കിലും
സ്വീകരിച്ചു കാണുമോ?... എത്ര പുതിയ സ്ക്രാപ്പുകള്‍ വന്നു കാണും?... അതെല്ലാം ആരില്‍
നിന്നാകും?... ഇനി ഇന്നെന്താണ് അവിടെ ചെയ്യേണ്ടത്?... അങ്ങനെ ഒരു നൂറ് ചിന്തകളിലൂടെ
ആയിരുന്നു ഓരോ ദിവസവും ഉറക്കം എണീറ്റിരുന്നത്...
എന്നും എപ്പോഴും സ്ക്രീനില്‍
ഓര്‍ക്കുട്ടിന്‍റെ ലോഗിന്‍ പേജ് തെളിയുമ്പോഴെല്ലാം മനസ്സും തെളിയുമായിരുന്നു... പാസ്സ്‌വേര്‍ഡ്‌
ടൈപ്പ് ചെയ്യുമ്പോ വലാത്ത ആകാംഷയായിരുന്നു... പ്രൊഫൈല്‍ പേജ് ഒന്ന് തുറന്നു കാണാന്‍
കണ്ണുകള്‍ ഉറ്റുനോക്കും... ഓര്‍ക്കുട്ട് എല്ലാരീതിയിലും ദിനചര്യയുടെ ഒരു ഭാഗം പോലെയായി...
അങ്ങനെ ഒരുതരത്തില്‍ ആര്‍മാദിച്ച് നടന്ന നാളുകള്‍... അത്രക് ത്രില്‍ ഒന്നും ഫേസ്‌ബുക്കിന്
തരാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്...
ഒരു സമയമായപ്പോ പല കാരങ്ങളാല്‍
ഓരോ രാജ്യങ്ങളും ഓര്‍ക്കുട്ടിനെ തടഞ്ഞു... പല കമ്പനികളും... ഒരു വലിയ മരത്തിന്‍
ചില്ലകള്‍ വെട്ടും പോലെയായിരുന്നു അത്.... അതോടെ ആ വഴിയിലൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന
ബന്ധങ്ങള്‍ എല്ലാം പോയി... അങ്ങനെ നിരാശ നിറച്ചുകൊണ്ട് ഓര്‍ക്കുട്ടില്‍ പലരും അപ്രത്യക്ഷമായി...
ആവേശങ്ങള്‍ കെട്ടടങ്ങി... വൈകാതെ അതൊരു അനക്കമില്ലാത്ത മരുഭൂമിയായി... ആ അവസ്ഥ ഏറെ
വിഷമം ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു.... “നിങ്ങള്‍ ഇല്ലാതെ പിന്നെ ഞാന്‍ മാത്രമായിട്ട്
എന്തിന് ഇവിടെ” എന്ന് പലരും ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കണം... കൂടെ ഞാനും... അതൊരു
വിടപറയലായിരുന്നു... എന്‍റെയും...
ഒടുവില്‍ സെപ്റ്റംബര്‍
30, 2014ല്‍ ആ നീല ജാലകം എന്നെനേക്കുമായി
അടഞ്ഞു... ആര്‍ക്കും വേണ്ടാതായ ആരും തിരിഞ്ഞുനോകാന്നിലാതായ ഒരു വൃദ്ധന്‍റെ മരണം
പോലെ... ജീവന്‍ കൊടുത്തവര്‍ തന്നെ അതെടുത്തതോടെ അതങ്ങനെ പൂര്‍ണമായും അവസാനിച്ചു!.
ഇന്ന് “orkut” ഒരു ഓര്‍മ്മ മാത്രം... അകന്നു പോയ പലതും
തിരികെ അടുപ്പിച്ചുതന്ന ഒരാള്‍ എന്ന ആ നല്ല സ്മരണയില്‍ നില്‍ക്കുന്നു "orkut"...
