പകലെന്ന ഉണര്വിലെ
യാത്രകള്, ജോലികള്... എല്ലാം കഴിഞ്ഞ ക്ഷീണത്താല് മടിപിടിച്ചിരുന്നൊരു സന്ധ്യയും പിന്നിട്ടു...
വേണ്ടായിരുന്നിട്ടും വെറുതെ ഒരല്പ്പം അത്താഴം കഴിച്ചതോടെ ഇരുളിന് മറയിലേക്കൊരു
വിളിയുമായ് മെല്ലെ ഉറക്കമെത്തി... പാതിയടഞ്ഞ മിഴികളാല് ഞാനങ്ങനെ നിദ്രതന്
നിശബ്ദമാം പടവുകളിറങ്ങവെ എന്നോ എന്നില്ലേക്ക് വന്നകന്നൊരാ
നിമിഷങ്ങള് ഓരോന്നായ് വന്നുവെന് മിഴികളില്... കാലം
പഴക്കം ഏറെ പൂശിയിരുന്നെങ്കിലും അതില് പലതും പതിവിലുമേറെ തിളങ്ങി കണ്ടു...
എന്തെന്നില്ലാതൊരു ചന്തമായിരുന്നു അവയില് പലതിനും...
അല്ലെങ്കിലും നല്ല ഓര്മ്മകള്ക്കെല്ലാം പഴകുന്തോറും കൂടുന്നൊരു ചന്തമുണ്ട്...
താനേ കൂടുന്നൊരു ചന്തം...
ഉള്ളിലുറങ്ങുന്ന അത്തരം ഓര്മ്മകളെല്ലാം ഒരു വലിയ പുസ്തകത്തിന് താളുകളില് നിറഞ്ഞുനില്ക്കുന്ന വര്ണ്ണചിത്രങ്ങള് പോലെയാണെന്ന് എനിക്ക് പലപ്പോഴും തോന്നാറുണ്ട്... ഒന്ന് ശ്രമിച്ചാല് എപ്പോ വേണമെങ്കിലും വ്യക്തമായി കാണാവുന്നവയാണ് അവയോരോന്നും... ആ താളുകള് ഓരോന്നായ് മറിക്കുമ്പോള് അവിടെ ഞാന് മഴയെ സ്നേഹിച്ച് തുടങ്ങിയ ഒരുകാലം കാണാം, അതെനിക്കിന്നും ഏറെ സുന്ദരമായി തോന്നി...
പിന്നെ പാടത്തും പറമ്പിലും ഓടിചാടി കളിച്ചിരുന്ന
കുട്ടികാലവും, അന്ന് കണ്ട മാവിലും പേരയിലും കല്ലെറിഞ്ഞു
നടന്നതും... ഐസ്സുകാരന്റെ “ഡിങ്ങ്... ഡിങ്ങ്...ഡിങ്ങ്...”
എന്ന വിളിക്ക് കാതോര്ത്തിരുന്നതും... പിന്നെ ചൂണ്ടയുമായി മീന്പിടിക്കാന്
നടന്നതും... കുളിക്കാന് ഇറങ്ങിയ കുളത്തില് മണിക്കുറുകള് ചിലവഴിച്ചതും...
മഴയത്ത് വെള്ളംനിറഞ്ഞ പറമ്പില് ക്രിക്കറ്റ് കളിച്ചതും... അതിനെല്ലാം അന്ന്
കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന കൂട്ടുകാരും... ഇന്ന് ഇവിടെവരെയുള്ള യാത്രക്കിടയില് അതെല്ലാം
എവിടെയോവച്ച് നിന്നുപോയി... ആ കാലങ്ങള് വളരെ പുറകിലായപ്പോ ഇന്നറിയാനാകുന്നു
അതെല്ലാം ഒരു സുവര്ണ്ണകാലമായിരുന്നുവെന്ന്...
പിന്നെ സ്കൂളില് പോയി തുടങ്ങിയ കാലം... ആദ്യത്തെ ടീച്ചറെ ഓര്ത്തതും കണ്ണട വച്ച ആ പാവം "രാധ" ടീച്ചറെ ഓര്മ്മവന്നു... അന്നൊക്കെ പഠിക്കാനുള്ള മടികൊണ്ട് അമ്മയോട് ഓരോ കള്ളങ്ങള് പറഞ്ഞ് ക്ലാസ്സില് പോകാതിരുന്ന ദിവസങ്ങള്... പിന്നെ ഓരോരോ ഘട്ടങ്ങളിലായി മാറേണ്ടി വന്ന സ്കൂളുകള്... ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവന്ന പുതിയ പുതിയ കൂട്ടുകാര്... ഓരോ വര്ഷവും ജയിച്ചുചെന്ന ക്ലാസ്സ് മുറികള്... ആദ്യമായി അറിയാതെ ഒരിഷ്ട്ടം തോന്നിയ പെണ്കുട്ടി, അവളുടെ പേര്, പ്രത്യേകതകള്... പിന്നെ അസൂയ തോന്നിപ്പിച്ച വ്യക്തിത്വങ്ങള്.. അവരെപോലെ ആകാന് കൊതിച്ച നിമിഷങ്ങള്... ക്ലാസ്സിലെ പഠിപ്പിസ്റ്റ്കളോടു തോന്നിയിരുന്ന അസൂയ വിരോധം... പിന്നെ ഒരു തിരിച്ചറിവാകുംവരെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ദുശീലങ്ങള്...
പിന്നെ പലപ്പോഴായി അറിഞ്ഞും അറിയാതെയും സംഭവിച്ച അബദ്ധങ്ങള്, അതിലെ മണ്ടത്തരങ്ങള്... അതില് പലതും ഇന്ന് ഒന്നുടെ സംഭവിച്ചുവെങ്കില് അന്നത്തെ കുറ്റങ്ങളും കുറവുകളും നികത്തി ഒന്നൂടെ നന്നാക്കാമായിരുന്നു എന്നൊക്കെ തോന്നി... അങ്ങനെ എന്നിലൂടെ കടന്നുപോയ ഓരോ നിമിഷങ്ങളും സംഭവങ്ങളും സാഹചര്യങ്ങളുമെല്ലാം വീണ്ടും ഒന്നുടെ കാണുകയായിരുന്നു ഞാനാ നിദ്രയില്... എല്ലാം ഇന്ന് ഓര്മ്മയില് മാത്രമാണെങ്കിലും ഇന്നെല്ലാം ഇങ്ങനെ ഓര്ക്കുന്നതിലുണ്ടൊരു സുഖമെന്ന് ഞാന് അറിഞ്ഞു...
പിന്നെ ജൂണിലെ ആ നല്ല മഴയുള്ളദിവസം അവിചാരിതമായി ആ ഒരാളെ ആദ്യമായ് കണ്ടതും... പിന്നീട് എന്നും കണ്ട് കണ്ട ഒന്നും പറയാതെ അറിയാതെ തമ്മിലടുത്തതും, അന്നൊന്നു കേള്ക്കാന് ഏറെ കൊതിച്ച ആ വാക്കുകള് അതയാള് പറഞ്ഞുകേള്ക്കവെ ഒരു നറു പുഞ്ചിരി എന്നില് വിടര്ന്നതും, അനുരാഗത്തിന് സ്വപ്നങ്ങള്ക്ക് അന്നെന്നില് ആദ്യമായ് ചിറകുമുളച്ചതും, സങ്കല്പ്പ സുന്ദരമായൊരു ലോകത്ത് മതിവരാതെ അന്നേറെ പാറിപറന്നതും, ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രികളില് രാത്രിമഴക്ക് കൂട്ടിരുന്നതുപോലുള്ള ഒത്തിരി ഒത്തിരി ഭ്രാന്തുകള് ഒരുകാലത്ത് എന്നിലുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന ഓര്മ്മകള് ഇന്നെനില് വന്നൊരു ചിരിനിറച്ചു...
പിന്നെ വളര്ച്ചയുടെയും പഠനത്തിന്റെയും ഓരോ ഘട്ടങ്ങള്... കലാനുശ്രിതമായിവന്ന മാറ്റങ്ങള്... പടിപ്പു കഴിഞ്ഞ് "ഒരു ജോലി കിട്ടാനുണ്ടോ?" എന്ന് അന്വേഷിച്ചു നടന്നകാലം... ആദ്യമായി "വിശപ്പ്" എന്താണ് അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ മറക്കാനാവാത്ത ദിവസം... പിന്നെ വിരഹം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ നാളുകള്... കള്ള് കള്ള് എന്ന് കേട്ടറിവുമാത്രമുള്ള ആ കള്ളിന്റെ രുചിയറിഞ്ഞ, അതിലൊരു സുഖമുണ്ടെന്നറിഞ്ഞ ആ ഒരു ദീപാവലി...
പിന്നെ അമ്മയെ പിരിഞ്ഞ പൈതലിന് കണ്ണീരും നൊമ്പരവുമായ്
പ്രവാസത്തിലേക്ക് പറന്നതും... യന്ത്ര തുല്യമായ പ്രവാസ ജീവിതത്തോട് വെറുപ്പ് തോന്നി
തുടങ്ങിയപ്പോ നാടിനെ സ്നേഹിക്കാന് തുടങ്ങിയതും, ഇനിയും
പഠിക്കാനും പ്രണയിക്കാനും കൊതിതോന്നിയതും, "എല്ലാത്തിനും
അതിന്റെതായ സമയമുണ്ട് ദാസാ..." എന്നത് ഒരു സത്യമാണെന്ന്
മനസ്സിലാക്കിയതുമെല്ലാം ഇന്നലെയെന്നപോലെ തോന്നി...
പിന്നെയും വന്നു വരി വരിയായി ഒത്തിരി ഓര്മ്മകള്... അപ്പോഴെല്ലാം ഇന്നോളമറിഞ്ഞതില് പലതും അതുപോലെ ഒന്നുടെ കണ്ടു കണ്ടറിഞ്ഞു കിടന്നു... പിന്നെയാ കൂരിരുളിന് നിശബ്ദതയില് എപ്പോഴോ അറിയാതെ ഒരു ഗാഡനിദ്രയില് ഞാന് മുഴുകി... അതങ്ങനെ പുതിയൊരു പുലരിയെതുംവരെ... പിന്നെ പിന്നെയും പകലെന്ന ഉണര്വിലെ യാത്രകള്, ജോലികള്...
"ജീവിതത്തിലെ പഴയ കഥകളും കഥാപാത്രങ്ങളും ചുറ്റുപാടുകളുമെല്ലാം
ഇന്ന് ഒരുപാട് മാറിയെന്നറിയാം എങ്കിലും വല്ലപ്പോഴും അതൊക്കെ ഇങ്ങനെ ഓര്ക്കുമ്പോള്
വെറുതെ ആശിച്ചുപോകുന്നു...' ഒന്നും ഒട്ടും
മാറാതിരുന്നെങ്കില് മറക്കാതിരുന്നുന്നെങ്കില്, അകലാതിരുന്നെങ്കില് അവസാനിക്കാതിരുന്നെങ്കില്' എന്നൊക്കെ...
ആഗ്രഹാനുസരണം ഇതില് യാതൊന്നും തിരിച്ചുവരില്ലെന്ന തിരിച്ചറിവിലും വെറുതെ ഇങ്ങനെ
കൊതിക്കുന്നു... ഹാ...ഒരുതരത്തില് പറഞ്ഞാല് ഇതും സുഖമുള്ള
നേരംപോക്ക് തന്നെ."