18. TakeOff Moments...

പ്രവാസ ജീവിതത്തിന്നൊരു ഇടവേള... ഡിസംബര്‍ അവസാനത്തിലെ ഒരു സൂര്യോദയത്തിന് സാക്ഷിയായി ഞാന്‍ ഇത്തവണ നാട്ടിലെത്തി... സ്വന്തം നാട്ടില്‍ ചെന്നിറങ്ങിയപ്പോഴുള്ള ആ സന്തോഷം ഹോ! അത് പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവില്ല... കാലങ്ങള്‍ ഏറെയായി അകലെയായിരുന്ന പ്രിയപ്പെട്ടതെല്ലാം വീണ്ടും അരികില്‍... "പിക്ക്" ചെയ്യാന്‍ വന്ന അച്ഛനെയും, അമ്മയെയും അടുത്തു കണ്ടപ്പോ ശരിക്കും കണ്ണുനിറഞ്ഞു... അവര്‍ക്ക് വന്ന മാറ്റങ്ങള്‍ അംഗീകരിക്കാന്‍ എന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ തീരെ തയ്യാറാവുന്നില്ലായ്യിരുന്നു... 

എല്ലാം ഏറെ മാറിയിരുന്നു... നാടുതന്നെ ഒത്തിരി മാറിപോയി...അവര്‍ മാത്രമല്ല...കഴിഞ്ഞ ഒരു ചെറിയ കാലയളവിനുള്ളില്‍ ഇത്രയേറെ മാറ്റങ്ങള്‍ ഞാന്‍ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല... അതുകൊണ്ടാവാം "ഞാനെല്ലാതില്‍നിന്നും വേറിട്ടു നില്‍ക്കുന്നു" എന്നൊരു തോന്നല്‍ എന്നില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു... കുറച്ച് സമയമെടുത്തു എല്ലാം ഒന്നിണങ്ങിവരാന്‍... അപ്പോഴേക്കും അവന്‍ എത്തി... അനിയന്‍... ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ കാണുന്നതും ഒരുപാട് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുശേഷമായിരുന്നു...

അടുത്ത സുഹൃത്തുക്കള്‍ എല്ലാവരും നാട്ടില്‍ ഉണ്ടായതിനാല്‍ ഏറെ നാളുകള്‍ക്കുശേഷം വീണ്ടും എല്ലാവരെയും ഒരുമിച്ച് കാണാന്‍ സാധിച്ചു... കഴിയാവുന്നത്ര ആഘോഷങ്ങളെല്ലാം അവര്‍ക്കൊപ്പം തന്നെയായിരുന്നു... കൂടെ അനിയന്മാരും ചേട്ടന്മാരും... പാതിരാത്രിയോളം ഉത്സവപറമ്പുകളില്‍ കറങ്ങിനടന്നു... ഒരുമിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു... കള്ളുകുടിച്ചു... ഒരു രാത്രിയില്‍ എല്ലാവരും കൂടിയിരുന്ന്‍ കോഴിയിറച്ചി ചുട്ടുതിന്നു ഒപ്പം ബിയറും ജിന്നും... പിന്നെ അവിടിരുന്ന് പഴയ ഓര്‍മ്മകള്‍ പങ്കിട്ടു... പുതിയ വിശേഷങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു... അതിനിടയില്‍ ആരോ അനിയന്ന് "പോലീസ്ക്കാരന്‍" എന്നൊരു പേരും സമ്മാനിച്ചു... അങ്ങനെ ചിരിച്ചും കളിച്ചും ഒത്തിരി നിമിഷങ്ങള്‍... എല്ലാവരുടെയും ആ ഒരു ഒത്തുചേരല്‍ തന്നെയായിരുന്നു ആ ഓരോ നിമിഷത്തിനും മാറ്റുകൂട്ടിയത്...

ദിവസങ്ങള്‍ ഓരോന്നും കടന്നുപോകുന്നത് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല... അങ്ങനെ ഉത്സവങ്ങളും ആഘോഷങ്ങളും ആര്‍പ്പുവിളികളും കഴിഞ്ഞ് ഉത്സവപറമ്പും ഒഴിഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോ "എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ഇനി അടുത്തതവണയാവാം" എന്നൊരു മനസ്സുമായിട്ടാവാം അനിയന്‍ തിരിച്ചുപറന്നു... അവനെ യാത്രയാക്കാന്‍ പോയിവരുമ്പോ ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു "എനിക്കും ഇനി ദിവസങ്ങളില്ല... അടുത്തു തന്നെ ഈ വഴിയിലൂടെ എനിക്കും തിരിച്ചു പോകേണ്ടതാണ്..." പിന്നെയുണ്ടായിരുന്ന എണ്ണപ്പെട്ട ദിവസങ്ങള്‍കൊടുവില്‍ "വിഷു"... കണികണ്ടും, പടക്കം പൊട്ടിച്ചും, ഇഷ്ട്ടവിഭവങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കിയും വീട്ടുകാര്‍ക്കൊപ്പം വിഷു ആഘോഷിച്ചു...

അങ്ങനെ വിഷുനാളില്‍ അച്ഛനും അമ്മക്കുമൊപ്പം ഒരു നല്ല സദ്യ കഴിച്ച്, കൂട്ടുകാര്‍ക്കൊപ്പം ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന പടക്കങ്ങളും പൊട്ടിച്ച്, ഒരു കുളിയും കഴിഞ്ഞ്, പെട്ടന്നൊരു ഒരുക്കവും കഴിഞ്ഞ്, ഞാന്‍ എന്‍റെ ബാഗുകളുമായി ഒരു യാത്രക്കൊരുങ്ങി... 110 ദിവസത്തെ അവധിക്കാലം കഴിഞ്ഞ് ഒരു മടക്കയാത്ര... ആരുടെയും മുഖഭാവങ്ങളില്‍ തെല്ലും ശ്രദ്ധകൊടുക്കാതെ "അപ്പോ ഇനി അടുത്ത വരവില്‍ കാണാം" എന്ന ഒറ്റ വാചകത്തില്‍ എല്ലാവരോടും യാത്രപറഞ്ഞു... പിന്നെ ഓരോനിമിഷവും പ്രിയപ്പെട്ട ഓരോന്നും എന്നില്‍നിന്നും അകലുകയായിരുന്നു...

ബോഡിംഗ് പാസ്സുമായി വെയ്റ്റിങ്ങിലിരിക്കുമ്പോ പുറത്ത് നല്ല മഴയും മിന്നലും... ഇനിയെന്ന ഇങ്ങനെ മഴകാണാന്‍ പറ്റുക എന്നായിരുന്നു അപ്പോ മനസ്സിലെ ചിന്ത... മഴമൂലം ഫ്ലൈറ്റ് ഡിലെ എന്ന് കേട്ടപ്പോ ഉള്ളില്‍ ഒരു ചെറിയ സന്തോഷം തോന്നി... പക്ഷെ അധികം വൈകാതെ ആ യാത്ര ആരംഭിച്ചു... "TAKEOFF" കഴിഞ്ഞ് ഭക്ഷണവും കഴിച്ച് ഒരു മയക്കം... 

"ഇന്നലെവരെ നാട്ടില്‍ നടന്ന സംഭവങ്ങളായിരുന്നു മനസ്സുമുഴുവന്‍" ഉറക്കമുണരുമ്പോള്‍ കടല്‍ കടന്ന് ഞാന്‍ മറ്റൊരു നാട്ടിലേക്ക് അടുത്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു.. ലാന്‍ഡിംഗ് കഴിഞ്ഞ് ബാഗുമായി ഇറങ്ങുമ്പോ നല്ല ചൂടുകാറ്റ് എന്നെ സ്വാഗതം ചെയ്യ്തു "വരേണ്ടിയിരുന്നില്ല" എന്നുതോനിച്ചു... ഇന്നിപ്പോ ഇവിടെനിന്നും മറ്റൊരു "TAKEOFF" നുള്ള കാത്തിരിപ്പുമായി പ്രവാസികള്‍ക്കിടയില്‍ ഞാനും...