ഒരു
ജൂണ് ഫസ്റ്റ്... നല്ല മഴ... പുതുമഴ നനഞ്ഞ മണ്ണിന്റെ മണമായിരുന്നു അന്നു
ചുറ്റും... മഴയുടെ കുളിരുന്ന തണുപ്പും ആസ്വദിച്ച്, ആരവത്തോടെ
പെയ്യ്തിറങ്ങുന്ന ആ മഴയെ ഏറെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി നില്ക്കവേ... ആ നനുത്ത
മഴത്തുള്ളികള്ക്കിടയിലൂടെ അന്ന് ഞാന് അവളെ ആദ്യമായി കണ്ടു... കൂട്ടുകാരിക്കൊപ്പം
ഒരു കുടക്കീഴില് മഴനനയാതെ വരികയായിരുന്നു അവള്...
ഒരു
റെഡ് ബാഗും കെട്ടിപ്പിടിച്ച്, കൊറിഡോറിലൂടെ കണന്കാലിലെ
കൊലുസ്സുകളുടെ മൃദുതാളവുമായി അവള് അന്നെന്റെ അരികിലൂടെ കടന്നുപോയി...
ചന്ദനകുറിയിട്ട, മുല്ലപൂച്ചൂടിയ ഒരു സുന്ദരിക്കുട്ടി... ആ
ചിരിയോ "ഹോ" എന്നാ സ്റ്റൈലായിരുന്നു... അവളറിയാതെ ഞാന് പോലുമറിയാതെ ഒരു രാത്രി മഴപോല് അവള് അന്നെന്റെ ഉള്ളില്
പെയ്യ്തിറങ്ങി...
പിന്നെ
പിന്നെ അവളെ കാണാന് വേണ്ടിയായിരുന്നു എന്റെ ഓരോ പകലും... എന്നും എപ്പോഴും
എവിടെയും അവളെ തിരയുകയായിരുന്നു എന്റെ കണ്ണുകള്... കാണുന്ന ഓരോ നിമിഷവും അവള്
എനിക്ക് ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ടതാവുകയായിരുന്നു... അരികില് വന്നപ്പോഴെല്ലാം ആ കഥപറയുന്ന
കണ്ണുകളോട് ഞാന് എന്തൊകെയോ പറയാന് ശ്രമിച്ചിരുന്നു... അങ്ങനെ അങ്ങനെ അടുത്തറിയും
മുമ്പേ... അടുത്തു സംസാരിക്കും മുമ്പേ... ആരാരുമറിയാതെ കണ്ണുകള് തമ്മില് പറഞ്ഞു
എല്ലാം... എല്ലാം...
പിന്നീട്
ആ ഭാവങ്ങളില്... ആ ചിരിയില്... ആ കണ്ണുകളില് ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ ഒരു മാറ്റം അത്
എന്റെ പ്രണയമായിരുന്നു... ഒരു മഴക്കാലം എനിക്ക് സമ്മാനിച്ച, മഴയെക്കാള്ളും സുന്ദരമായ പ്രണയം... My
First Love...