ഒരേ അച്ചില്‍ വാര്‍ത്തപോലുള്ള ദിവസങ്ങള്‍ക്കുശേഷം ഇന്നലെ വീണ്ടും ഒരു വീക്ക്‌-എന്‍ഡ്... പ്രവാസികളുടെ ഉറക്കമിലാത്ത ഒരു രാത്രികൂടി കടന്നുപോയി... പ്രിയപ്പെട്ട "ബാകാര്ടി" ആയിരുന്നു ഇന്നലത്തെ താരം... കളിയും, ചിരിയും, കഥയും, കഥനകഥയും, പിന്നെ ഇത്തിരി ഫീലിങ്ങ്സും, ഒടുവില്‍ ഒരു കരച്ചിലും... അങ്ങനെ പതിവുപോലെ നേരം പുലരുവോളം നീളുന്ന ആഘോഷം... ഒരു കമ്പനിക്ക് ശകലം ഞാനും കഴിച്ചു... പിന്നെ കഴിക്കാവുന്നത്രയും കഴിച്ചു... ഇന്നലെ ആ നല്ല മൂഡില്‍ പറഞ്ഞ കഥകളും, പാടിയ പാട്ടുമെല്ലാം ബാകാര്ടി സ്പോണ്‍സര്‍ ചെയ്യ്തതായിരുന്നു...
എല്ലാം പറഞ്ഞും കേട്ടും സമയം പാതിരാത്രി പിന്നിട്ടപ്പോഴേക്കും പലരും ഉറക്കത്തിലേക്ക്‌ വീണു തുടങ്ങിയിരുന്നു... അങ്ങനെ നേരം പുലരാറായപ്പോഴേക്കും പാട്ടും, കഥകളും, ഒപ്പം ബാകാര്ടിയും തീര്‍ന്നു... പിന്നെ അവിടന്നങ്ങോട്ട്‌ കത്തിവക്കാന്‍ ആരെയും കിട്ടാതായപ്പോ ഞാന്‍ മെല്ലെ മൊബൈലിലെ എന്‍റെ ഇഷ്ട്ടഗാനങ്ങളെ ശരണം പ്രാപിച്ചു... അതില്‍നിന്നും ഒഴുകിയെത്തിയ ഓരോ പാട്ടിനും, ഓരോ വരികള്‍ക്കും കാതോര്‍ത്ത്, നക്ഷത്രങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ ആകാശം നോക്കി ഞാന്‍ അങ്ങനെ അവിടെ കിടന്നു...
ആ മിന്നിമറയുന്ന താരങ്ങള്‍ എന്നോടെന്തോക്കെയോ ചോദിച്ചു... അതിനെല്ലാം ഞാന്‍ എന്തോക്കെയോ മറുപടിയും പറഞ്ഞു... അതിനിടയില്‍ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ വന്ന ആ ഒരു പാട്ട് എന്‍റെ തലക്കടിച്ചു... അതോടെ മനസ്സിടറി... വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പ് കണ്ടതും, പിന്നിട്ട വഴികളില്‍ എന്നോ മറന്നുവെന്നു ഞാന്‍ എന്നെ വിശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതുമായ അവളുടെ മുഖമായിരുന്നു പിന്നെ മനസ്സില്‍... ആ ശബ്ദം... ആ ചിരി... ആ കണ്ണുകള്‍... ആ ഭാവങ്ങള്‍... എല്ലാം മനസ്സില്‍ അങ്ങനെ നിറഞ്ഞു നിന്നു...
പെട്ടെന്നൊരു മിസ്സ്‌കോള്‍... ബോസ്സായിരുന്നു... "പോയി കിടന്നുറങ്ങടാ" എന്നാ ഈ മിസ്സ്‌കോളിന്‍റെ അര്‍ത്ഥം... "ഈശ്വര ഇയാള്‍ക്കും ഉറക്കമില്ലേ" എന്നു ഞാന്‍ മനസ്സിലോര്‍ത്തു... ഫിറ്റാകുമ്പോ മാത്രം കാടുകയറുന്ന ഓര്‍മ്മകളോട് വീണ്ടും ഗുഡ്ബൈ പറഞ്ഞു കൊണ്ട്, പുലരാന്‍ തുടങ്ങുന്ന വേളയില്‍ ഉറങ്ങാന്‍ ഞാന്‍ റൂമിലേക്ക്‌ നടന്നു...
