ഉത്തരവാദിത്തങ്ങള്
എന്തെന്നറിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത, സ്വപ്നങ്ങളെ മാത്രം സ്നേഹിച്ചിരുന്ന ഒരു
പ്രായത്തിലാണ് ഞാന് അവളെ കാണുന്നതും പരിജയപ്പെടുന്നതും... ഒരുപാട്
ഇഷ്ടടമായിരുന്നെനിക്ക് അവളെ... ഒരു നല്ല സൗഹൃദത്തിനപ്പുറം പ്രണയം എന്ന വികാരത്തെ
ഞാന് അടുത്തറിയുന്നത് അവളിലൂടെയായിരുന്നു... ഒരു പക്ഷെ അതുകൊണ്ടാകാം വര്ഷങ്ങള്
കടന്നുപോയിട്ടും മനസ്സില് എവിടെയോ ഇപ്പോഴുമുണ്ട് അവള്... അതെ രൂപത്തില്... അതെ
ഭാവങ്ങളില്...
എന്നാല്
ഇന്ന് യാഥാര്ത്യങ്ങള്ക്ക് നടുവില് അവയോടു മല്ലിട്ടാണെന്റെയും ജീവിതം, അതിനിടയില് ഇതിനൊന്നും യാതൊരു പ്രസക്തിയും ഇല്ലായിരിക്കാം... എങ്കിലും
എന്തോ ആ ഓര്മ്മകളോട് അങ്ങനെ തീര്ത്തും ഗുഡ്ബൈ പറയാനാവുന്നില്ല... ഇന്നും ചില
നിമിഷങ്ങളില് അവള് എന്ന ആ നല്ലോര്മ്മകള് എന്നെ തേടിയെത്താറുണ്ട്...
പ്രവാസത്തിലെ ഉറക്കമിലാത്ത രാത്രികളില് പലപ്പോഴും അവ എന്നെ വേട്ടയാടുന്നു...
എന്നിരുന്നാലും
ഒരു സുഖം തന്നെയാണ് പണ്ടെന്നോ മരുഭൂമിയില് പെയ്തൊഴിഞ്ഞ ആ നല്ലൊരു മഴയെകുറിച്ചോര്ക്കാന്...
അതിനുമപ്പുറം നല്ലൊരു പ്രജോദനമാണ് കള്ളുകുടിക്കാന്... അവള് എന്ന എന്നിലെ ഒരു
നഷ്ട്ടബോധവും, അവള് എന്ന എന്റെ നടക്കാതെപോയ
സ്വപ്നവും... ഒരു പാവം നിരാശാകാമുകന്റെ റോള്... ഹി..ഹി...ഹി...കാലം എത്ര
മാറിയാലും ആര്ക്കായാലും എപ്പോഴായാലും വെള്ളമടിക്കാന് ഇതിലും നല്ലൊരു പ്രജോദനം
വേറെ എന്താടോവേ?