അങ്ങനെ മറ്റൊരു വേനലവധിയുമായി മെയ്‌മാസം വിടപറഞ്ഞു... ഇത്തവണയും ആര്‍ത്തിരമ്പുന്ന മഴയുമായാണ്
ജൂണിന്‍റെ വരവ്... ആദ്യദിവസം തന്നെ ആദ്യമഴയെന്ന ആ പതിവ് ഇത്തവണയും തെറ്റിക്കാതെ
ഇന്ന് നല്ല മഴയാണ്... വെന്തുണങ്ങിയ മണ്ണിലേക്ക് പെയ്യ്തിറങ്ങുന്ന പുതുമഴ... പണ്ട്
ഈ മഴനനഞ്ഞ് സ്കൂളില്‍പോയിരുന്ന ആ കാലം ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു... നാളെ അതുപോലെ മറ്റൊരു
അദ്യയനവര്‍ഷം തുടങ്ങുകയാണ്... കൂട്ടുകാര്‍ക്കൊപ്പം കളിയും ചിരിയുമായി ആര്‍ത്തുല്ലസിച്ചു
നടന്ന ആ കുട്ടികാലം ഇന്നെനിക്കും ഒരു ഓര്‍മ്മ മാത്രം... ആ കാലത്തോടും, ആ പ്രയത്തോടും ഇന്ന് അതിയായ കൊതിതോന്നിയപ്പോ വെറുതെ ഒരു യാത്ര വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പ് ഞാന്‍
പഠിച്ച ആ വിദ്യാലയത്തിലേക്ക്...
ഇന്നലെകള്‍ വരുത്തിയ മാറ്റങ്ങള്‍ പലതും ഞാന്‍ അവിടെ ശ്രദ്ധിച്ചു... അതില്‍ അധികവും പുതിയ കെട്ടിടങ്ങളുടെ രൂപത്തിലായിരുന്നു... അവിടെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് തണല്‍ വിരിച്ചിരുന്ന വലിയ മരങ്ങളില്‍ പലതും ഇന്ന് തീര്‍ത്തും
അപ്രത്യക്ഷമായി കണ്ടപ്പോ ഉള്ളില്‍ എന്തോ ഒരു വിഷമം... പിന്നെ എല്ലാം അതുപോലെ
തന്നെ... ഓഫീസ്സിനരികിലെ ആ കോറിഡോറിലൂടെ നടന്നപ്പോ "പണ്ട് ഞാനിതിലെത്രയോ
നടന്നിരുന്നു" എന്നുഞാനോര്‍ത്തു... അവിടെനിന്നും നേരെ കാണുന്ന ആ
ക്ലാസ്സ്‌റൂം അതിലാണ് ഞാനവിടെ അവസാനമായി പഠിച്ചത്... ഇന്ന് ആ ക്ലാസ്സ്‌റൂമിന് നേരെ നടക്കുമ്പോ എന്‍റെ നെഞ്ചിടിപ്പിന്‍റെ
താളം മാറുന്നതായി ഞാന്‍ ശരിക്കും അറിഞ്ഞു...
ആ വാതിക്കല്‍ ചെന്നുനിന്നപ്പോ പണ്ട് "May
I Come In Teacher???" എന്ന് ചോദിച്ചുള്ള അതേ നില്‍പ്പിലാണ്
ഞാനെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി... ചാരികിടന്നിരുന്ന ആ വാതിലുകള്‍ മെല്ലെ തുറന്ന്
അകത്തേക്ക് കടന്നു ചെല്ലവേ അവിടെ എനിക്ക് സുപരിചിതരായ ആ ബ്ലാക്ക്‌ ബോര്‍ഡും, ചുവരുകളും, ബെഞ്ചുകളും എന്നെ സ്വാഗതം
ചെയ്യ്‌തു... ഇന്നും ഒരു മാറ്റമില്ലാതെ നില്‍ക്കുന്ന അവര്‍ എന്‍റെ വിശേഷങ്ങള്‍ തിരക്കി... കൂട്ടുകാരെ തിരക്കി... ആ ഓരോ നിമിഷവും
എന്നോ കഴിഞ്ഞുപോയ ഒരുകാലം എന്‍റെ മനസ്സില്‍ മിന്നിമറയുകയായിരുന്നു...
അവിടെ ഒഴിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന ആ ബെഞ്ചുകളുടെ കൂട്ടത്തില്‍
എന്നെ മാടിവിളിച്ച ആ ഒരു ബെഞ്ചില്‍ ഞാന്‍ മെല്ലെ ചെന്നിരുന്നു... അവിടിരുന്നാണ്
ഞാന്‍ എന്‍റെ കൂട്ടുകാര്‍ക്കൊപ്പം പഠിച്ചത്... "ഞാന്‍"
എന്ന ആ കുട്ടിയില്‍ നിന്നും ഇന്ന് ഞാന്‍ എത്രയോ മാറിയിരിക്കുന്നു എന്ന സത്യം ഞാന്‍
അപ്പോള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു... പണ്ട് ഞാന്‍ ആ ബെഞ്ചില്‍ കുറിച്ചിട്ട എന്തെങ്കിലും
ഇന്നും അതിലുണ്ടോ എന്നു ഞാന്‍ വെറുതെ തിരഞ്ഞുനോക്കി... അതിനിടയില്‍ പലപ്പോഴും
എനിക്ക് ചുറ്റും എന്‍റെ സഹപാഠികളുടെ സാന്നിദ്ധ്യവും അസാന്നിദ്ധ്യവും ഞാന്‍ ഒരേ
സമയം അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു... "അവരെല്ലാം ഇന്നെവിടെയാവും"
എന്നായി ചിന്ത...
പിന്നെ ഒത്തിരി ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക്
നടുവില്‍ അവിടെ തനിച്ചിരുന്ന ഒത്തിരി നിമിഷങ്ങള്‍... സമയം കടന്നു പോയതറിഞ്ഞില്ല...
ഒടുവില്‍ "ഇനിയും അവസരങ്ങള്‍ കിട്ടിയാല്‍ ഞാന്‍ ഇനിയും വരാം" എന്ന
വാക്കുകളാല്‍ ആ പ്രിയപ്പെട്ട ക്ലാസ്സ്‌റൂമിനോട് യാത്രപറഞ്ഞ്‌ ഞാന്‍ തിരികേ
നടന്നു... ആരോ
എന്നെ ആ വാതില്‍ക്കല്‍ വരെ യാത്രയാക്കാന്‍ വന്നപോലെ എനിക്ക് തോന്നി... എന്‍റെ എന്തോകെയോ ഇന്നും
അവിടെ അവശേഷിക്കുന്നു എന്നൊരു തോന്നല്‍ അപ്പോഴും എന്നില്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...
