ഇന്നലത്തെ അവധി ദിവസം കൊണ്ടോന്നും ഉറക്കം മതിയായില്ല... ഇന്ന് രാവിലെ കമ്പനിയുടെ മുന്നില്‍ ചെന്നുനിന്ന
കാറില്‍നിന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോഴും അത് തോന്നിയിരുന്നു... പാതി അടഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ മടിച്ച്
മടിച്ച് നടന്ന് നീങ്ങുമ്പോഴും ഉറങ്ങാനുള്ള ആവേശം അതീവമായിരുന്നു...
അടുത്ത് കണ്ടവരോടൊക്കെ മോര്‍ണിംഗ്
പറഞ്ഞ് ആ ചെയറില്‍ ചെന്നിരുന്ന് ടേബിളില്‍ തലചായ്ച്ചു... ഇത്തിരിനേരം... പിന്നെ
എഴുന്നേറ്റിരുന്ന്‍ ഒരു തുടക്കം എന്നത് ഇന്നിനി എങ്ങനാ എന്നാലോചിക്കുമ്പോ ദാ ടേബിളില്‍
കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളില്‍ വന്ന RFIകള്‍...
അതെടുത്ത് ഓരോന്നും നോക്കിയപ്പോ “ഇന്ന് നിനക്ക് നല്ല പണിയുണ്ട്” എന്ന്
മനസ്സുപറഞ്ഞു...
എന്തായാലും വെയില്‍
ചൂടെറും മുന്നേ കഴിയുമെങ്കില്‍ എല്ലാം ചെയ്തു തീര്‍ക്കാം എന്ന ബുദ്ധിപരമായ
തീരുമാനത്തോടെ എല്ലാ RFIയും ഒരു
ഫയലില്‍ എടുത്ത് വേണ്ട മാര്‍ക്കര്‍ പെന്നുകള്‍ പോക്കറ്റിലും തിരുകി ഞാന്‍ ഇറങ്ങി
നടന്നു... രാത്രിയുടെ തണുപ്പ് അപ്പോഴും അന്തരീക്ഷത്തില്‍ നിന്നും
വിട്ടുപോയിട്ടില്ലായിരുന്നു അതുകൊണ്ടാവാം ഉറങ്ങാനുള്ള കൊതി പിന്നെയും അടുത്തുവന്നു...
തണുപ്പും ആസ്വദിച്ച്
നടന്ന് നടന്ന് പ്ലാന്റിന്റെ ഗേറ്റ് എത്താന്‍ നേരം അവിടെ ആരെയോ കാത്തുനില്‍ക്കുന്ന
പോലെ ഒരാളെ കണ്ടൂ... അയാള്‍ അടുത്തുവന്ന് ഹിന്ദിയില്‍ എന്‍റെ പേരുചോദിച്ച് ആളെ
ഉറപ്പുവരുത്തിയ ശേഷം കാര്യം പറഞ്ഞു.. “Sir am from
“RISAL”… Yesterday I was send a RFI to you.” കേട്ടപാടെ ഞാന്‍ ഫയലിലെ
RFIകള്‍ പരിശോധിച്ചു... ഉണ്ട് “RISAL” എന്നൊരു
കമ്പനിയുടെ റിക്വസ്റ്റ് ഉണ്ട്... ആ ഉറപ്പില്‍ ഞാന്‍ അയാള്‍ടെ കൂടെ പോകാന്‍
തയ്യാറായി...
“ബിന്‍ ഹസാല്‍” എന്ന്
പേരുപറഞ്ഞ അയാള്‍ പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മുന്നിലും തൊട്ടു പുറകില്‍ അയാള്‍ പറയുന്നതെല്ലാം കേള്‍ക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് തോന്നുംവിധം ഓരോ
മൂളലുകളോടെ മറ്റെന്തോക്കെയോ ആലോചിച്ച് ഞാനും, എന്‍റെ പുറകെ കുറച്ച്
മുന്നേ ഞാന്‍ നിര്‍ത്തിവച്ച എന്‍റെ ഉറക്കവും... ഞങ്ങള്‍ അങ്ങനെ ഒരു വരിയായി ലൈവ്
പ്ലാന്റിലെ പ്രഭാതത്തിലൂടെ നടന്നു...
ഈ സൈറ്റില്‍ പുതിയതായതുകൊണ്ട്
“RISAL”ന്‍റെ Inspection തീരാന്‍ 3 മണിക്കൂറിലധികം സമയമെടുത്തു... ഇനി ഇല്ല!... എല്ലാം കഴിഞ്ഞു എന്ന
ആ ഉറപ്പില്‍ അവര്‍ എനിക്ക് തിരിച്ച് പോക്കാന്‍ ഗേറ്റില്‍ ഒരു കാര്‍ അറേഞ്ച് ചെയ്തു
തന്നു... അവിടെന്ന് അവരുടെ നന്ദി വാക്കും സ്വീകരിച്ച് ഞാന്‍ തിരിച്ച് നടന്നു..
അവിടെ ഗേറ്റില്‍ “RISAL” എന്നെഴുതിയ ഒരു കാര്‍ കാത്ത്
കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു... ഞാന്‍ ചെന്ന് അതില്‍ കയറിയതും ഡ്രൈവര്‍ ചോദിച്ചു...
“ഭായ് ഓഫീസിലേക്കാണോ?”
(അത് കേട്ടപാടെ എന്‍റെ മനസ്സില്‍
“മലയാളി” എന്നൊരു ബള്‍ബ്‌ തെളിഞ്ഞു...)
“അതെ” എന്ന മറുപടിയോടെ “താന്‍
മലയാളി ആണല്ലേ? നാട്ടില്‍ എവിടെയാ?” എന്ന് ഞാന്‍ തിരിച്ച് ചോദിച്ചു...
“ആലത്തൂര്‍... പാലക്കാട്”
“ആലത്തൂര്‍... അത് ചെറുപ്ലശ്ശേരി അടുത്താണോ?”
“അല്ല... ചെറുപ്ലശ്ശേരി
കുറച്ച് പോണം...”
“ഉം... അവിടെ ചെറുപ്ലശ്ശേരിയില്‍
എനിക്ക് ഒന്നുരണ്ട് ഫ്രണ്ട്സ് ഉണ്ട്... "ആലത്തൂര്‍" എന്ന് ഞാന്‍ ഒരുപാട്
കേട്ടിട്ടുണ്ട്... ഞങ്ങള്‍ടെ നാട്ടില്‍ ഈ മീനമാസം ആകുമ്പോള്‍ ആലത്തൂര്‍
നിന്നെല്ലാം ഒരുപാട് വണ്ടികള്‍ വരും... അതില്‍ ബസ്സുകല്ടെ പുറകിലെ അഡ്രെസ്സില്‍ കാണാം
ആലത്തൂര്‍, പാലക്കാട് എന്നൊക്കെ സ്ഥലപേരുകള്‍...”
“അപ്പൊ ഭായിടെ നാട്
എവിടാ?”
“തൃശ്ശൂര്‍... കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍...
കേട്ടിടുണ്ടോ?”
“ഭായീ... ഞാന്‍ വരാറിണ്ട്
കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍ ഭരണിക്ക്...”
“ആണോ?... അമ്പലത്തിന്‍റെ
അടുത്താ എന്‍റെ വീട്..”
“എന്നാലും ഭായീ..”
“എന്തെ?”
“ഏയ്‌”
പുറകിലെ സീറ്റില്‍
ഇരുന്ന് എനിക്ക് അവന്‍റെ മുഖം കാണാനാവുന്നില്ലായിരുന്നു എങ്കിലും അവന്‍റെ ശബ്ദം എന്തോ ഒരു അത്ഭുതം കേട്ടതുപോലെ ആയിരുന്നു..
ഒഫീസിനു മുന്നില്‍ ഞാന്‍
ഇറങ്ങുബോള്‍ അവനും ഇറങ്ങി എന്‍റെ നേരെ വന്നു... അപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ അവനെ ശരിക്കും
കാണുന്നത്... ഒരു പയ്യന്‍... അവന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ കൗതുകം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു... അവന്‍
എന്‍റെ കൈപിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു...
“എന്നാലും ഭായി... ഭായി
അമ്മേടെ നാട്ടിന്നാല്ലേ... വിശ്വാസാവണില്ല... കണ്ടത്തില്‍ ഏറെ സന്തോഷം”
ഞാന്‍ പകച്ചുപോയി...
അടിമുടി ഒരു തരിപ്പോടെ എന്തോന്ന് ഇവനീ പറയണത് എന്നായി എന്‍റെ ചിന്ത... ഇവന് എന്‍റെ
നാടിനോടും ആ നാടുകാരനോടും ഇത്രക്ക് സ്നേഹോ? ഒരു ഭ്രാന്ത് പോലെ... അത്രക്കും
പ്രിയപെട്ടതാണോ അതെല്ലാം... എനിക്കാണെങ്കില്‍ ആദ്യായിട്ടാ ഒരാള് ഇത്രയും
വിലതരുന്നെ... ഒന്നും ഒന്നും മനസ്സിലാക്കാനാവാതെ അങ്ങനെ ഇത്തിരി നേരം നിന്നുപോയി...
യാത്ര പറഞ്ഞ് തിരിച്ച്
പോകുന്ന അവനെ നോക്കി ഇവിടെ കൊണ്ടുവിട്ടത്തില്‍ ഒരു നന്ദി എന്നോണം ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ
കയ്യുയര്‍ത്തി കാണിച്ചു... തിരിച്ച് അവനും...
തിരിഞ്ഞ് നടക്കുമ്പോള്‍ നിറയെ ആല്‍മരങ്ങള്‍
ഉള്ള ഒരു അമ്പലം എന്‍റെ ഉള്ളില്‍ നിറഞ്ഞു കണ്ടൂ... മീനമാസത്തില്‍ മഞ്ഞള്‍
മണക്കുന്ന ഭരണികാവ്... ഏറെ പരിചിതമായ അമ്മയുടെ തട്ടകം... ഒരു കൊടുങ്ങലൂര്‍കാരനായി
ജനിച്ചതില്‍ അഭിമാനം തോന്നുകയായിരുന്നു... കൂടെ അവന്‍റെ സ്നേഹത്തോട് ഒരു ബഹുമാനവും
അവന്‍റെ വിശ്വാസത്തോട് ഒരു ആദരവും.
