സ്കിക്ക്ദ... മഞ്ഞും
മഴയും ഒരുപോലെ പെയ്യ്തിറങ്ങുന്ന ഒരു താഴ്വര... നോര്ത്ത് ആഫ്രിക്കയുടെ ഒരറ്റത്ത്
മെഡിറ്ററെനിയന് സീയെ ചുംബിച്ചുകിടക്കുന്ന ഒരു തീരം... ചുറ്റും മേഘപാളികള് തഴുകി
തലോടുന്ന മലനിരകള്... പച്ച പുല്മേടുകളും, പൂക്കളും,
പഴങ്ങളും നിറഞ്ഞ ഒരു നാട്... കഴിഞ്ഞ ജനുവരിയില് 18 മണിക്കൂര് നീണ്ട എന്റെ
ഒരു യാത്രയുടെ അവസാനം ഇവിടെയായിരുന്നു...
അന്ന് സൂര്യകിരണങ്ങള് "Silver
Mountains" എന്ന പ്രയോഗത്തെ സത്യമാക്കുന്നത് ഞാനിവിടെ കണ്ടൂ... മഞ്ഞു
മൂടിയ മലനിരകള് ആദ്യമായി നേരില് കാണുകയായിരുന്നു ഞാന്... ആ കാഴ്ച എന്റെ കണ്ണുകളില് ഏറെ കൗതുകം നിറച്ചു... മഞ്ഞുകണങ്ങള് കയ്യില് വാരിയെടുക്കുമ്പോഴും, മഞ്ഞുവീണ പാതയോരങ്ങളിലൂടെ നടക്കുമ്പോഴും ഞാന് സ്വപ്നം കാണുകയാണോ? എന്നൊരു തോന്നലും... ഓറഞ്ച് തോട്ടങ്ങളും, പൂത്തു
നില്ക്കുന്ന മുന്തിരി വള്ളികളും ഇവിടത്തെ സര്വ്വസാധാരണമായ കാഴ്ച്ചയായി എനിക്ക് തോന്നി... ഒട്ടുമിക്ക വീടിന്റെ മുന്നിലും മുന്തിരി വള്ളികള്
പടര്ന്നു പന്തലിച്ചു നില്ക്കുന്നു...
സ്പെയിനും, പോര്ചുഗ്ഗലും, ഇറ്റലിയും, ഫ്രാന്സും,
ജെര്മ്മനിയുമെല്ലാം ഇവിടെ വളരെ അടുത്താണ്... എല്ലാം ഫുട്ബാള്
രാജാക്കമാരുടെ സാമ്രാജ്യങ്ങള്... പണ്ട് ഇവിടം ഒരു ഫ്രഞ്ച് കോളനിയായിരുന്നു,
അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഇന്നും ഇവിടത്തുകാര് ഒരു ഫ്രഞ്ച് സ്റ്റൈലിലാണ്
ജീവിക്കുന്നത്... സംസാരവും ഫ്രഞ്ച് തന്നെ കൂടെ ഇത്തിരി അറബിക്കും... ഇവിടത്തെ
കൊച്ചു കുട്ടികളാണ് ഏറ്റവും സുന്ദരം... കണ്ടാല്
കണ്ണെടുക്കാന് തോന്നില്ല അത്ര ഭംഗിയ... ചെബന് മുടിയുള്ള പാവക്കുട്ടികളെ പോലെ...
ഇനി ഇവരെ കണ്ടാണോ അതെല്ലാം ഡിസൈന് ചെയ്തത് എന്നുവരെ തോന്നിപോയി... പത്ത് അക്കങ്ങള് ഉള്ളതായിരുന്നു എല്ലാ വണ്ടികളുടെയും നമ്പര് എന്നതും ഒരു
കൗതുകമായിരുന്നു...
ലോകത്തിന് ഇങ്ങനെ ഒരു
മുഖം ഉണ്ടെന്നും അത് നേരില് കാണാന് കഴിയുമെന്നും ഞാന് ഒരിക്കല്പോലും
പ്രതീക്ഷിച്ചതല്ല... ഈ നാട്ടിലേക്ക് ഒരു ജോബ് ഓഫര് കിട്ടി വരുമ്പോള് എന്റെ
മനസ്സില് ഞാന് കണ്ട ഈ നാട് ഇങ്ങനെ അല്ലായിരുന്നു... ആഫ്രിക്ക- കറുത്ത വര്ഗ്ഗക്കാര്-
കാട്- മൃഗങ്ങള് അതോകെയായിരുന്നു മനസ്സില്... എന്നാല് ഇവിടെ വന്നിറങ്ങിയ ആ
നിമിഷം മുതല് അതെല്ലാം മാറി മറയാന് തുടങ്ങി... അന്നെനെ
ആദ്യം ഇവിടേക്ക് സ്വാഗതം ചെയ്ത ആ നല്ല തണുത്ത കാറ്റ്
ഞാന് ഇന്നും ഓര്ക്കുന്നു...